Δημήτριος Μόστρας - Μαμαλούκας

Απ' ότι βλέπω δεν έχω και πολλούς αναγνώστες. Δεν με ενοχλεί. Άλλωστε το χώρο αυτό τον έχω για μένα. Για την πάρτη μου. Αν κάποιος θελήσει να τον μοιρατσεί μί μου έχει καλώς. Αν όχι πάλι όλα καλά. Έχω πολύ καιρό να γράψω κάτι. Όχι ότι δεν το είχα ανάγκη αλλά ο χρόνος μου με περιόρισε πολύ. Να 'μαι λοιπόν ξανά στις επάλξεις.
Ν' αρχίσω με το φίλο μου το Μαμαλούκα. Το παιδί θαύμα. Κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες και με ένα κάρο αντιξοότητες κατάφερε κι έγραψε ένα βιβλίο που με έφτιαξε για μία ακόμη φορά. Ο Δημήτριος Μόστρας και η χαμένη βιβλιοθήκη του με πήραν μαζί τους μακριά και με ταξίδεψαν στο χθές και στο τώρα με περισσή ταχύτητα κι εναλλαγές που μόνο ο Μαμαλούκας ξέρει να χειρίζεται. Ως οδηγός Ferrari δεν ξέρω τι ψάρια θα έπιανε άλλα η ταχύτητα των εναλλασόμενων σκηνών στα βιβλία του είναι μεγάλη και μπορεί και χειρίζεται αυτές τις σκήνές μαγικά σχεδόν.
Το μόνο που δε μου άρεσε ήταν το εξώφυλλο του βιβλίου του. Του το είπα κι ας του κακοφάνηκε. Ήταν λίγο για το περιέχόμενο του.
Τον γουστάρω πολύ γιατί είναι απόλυτα προσηλωμένος στο μαγικό του κόσμο και προσπαθεί με νύχια και με δόντια να γίνει Davind Coperfield στο χώρο του. Μην ανησυχείς Μήτσο. Το Hollywood είναι κοντά. ΣΕ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΠΟΛΛΟΙ. Και πάνω απ' όλους οι δικοί σου άνθρωποι.