Ο τρελλός

Κι όταν κοίταξε τον καθρέπτη
είδε το είδωλο της παιδικής ανεμελιάς στο γυαλί
καθαρό από κάθε σκιά
από κάθε σκοτεινή κι ανόητη πράξη
που του έφερε ανείπωτες συμφορές και πίκρες.
Η πόλη που ζούσε εμφανίστηκε στον καθρέπτη
πλαισιώνοντας την αρχική κενότητα του λευκού που κυριαρχούσε
σε τοίχους και πράγματα.
Τα πρόσωπα που αδίκησε και μίσησε έφτασαν με το πλοίο της φαντασίας
στο εκρηκτικό τοπίο της ανοιξιάτικης ημέρας που έμπαινε από το ανοιχτό παράθυρο.
Στρατευμένος στην αισχρή πραγματικότητα από άστοχες επιλογές
προδομένος από το θεϊκό Έρωτα και την απόλαυση που εκείνος του έταξε
είδε το πρόσωπο του να λάμπει
και εύχαρις ως ήταν γέλασε τρανταχτά.
Ψύχωση, ήταν η διάγνωση.