Είσαι σοβαρή;

Ποιά είναι η διαφορά μεταξύ των δύο δεν μπορεί να κανένας να το πεί. Δεν υφίσταται κανένας ο οποίος να μπορεί να ισχυριστεί ότι μπορεί να διακρίνει τα σαφή όρια των εννοιών του τίτλου. Η λεπτή γραμμή που βρίσκεται μεταξύ τους είναι σαν τη γραμμή της ακτής και του νερού. Εύκολα περνάς από τη μία στην άλλη χωρίς να το καταλάβεις καθόλου. Παράλληλα, όταν μπείς στη θάλασσα βρέχεσαι κιόλας. Το ίδιο συμβαίνει όταν θέλεις να επιδεικνύεσαι ως σοβαρός αλλά ουσιαστικά δεν έχεις κάτι να πείς. Το ερώτημα που προκύπτει λοιπόν είναι πότε κάποιος έχει κάτι να πεί, δηλαδή να παραμένει σοβαρός και να μη βρέχεται στη θάλασσα της σοβαροφάνειας. Δύσκολο ως ακατόρθωτο θα έλεγα. 'Ομως έχω την απάντηση σε μια ερώτηση που φαινομενικά είναι άσχετη, αλλά είναι συναφής τελικά με τις δύο έννοιες. Πως μπορείς να επικοινωνήσεις με τους άλλους; Όπου άλλοι είναι το σύνολο του περιβάλλοντος καθενός από εμάς. Η απάντηση είναι: με κάθε δυνατό τρόπο. Έστω κι αν παλεύεις να παραμείνεις στη λεπτή γραμμή της σοβαρότητας και της σοβαροφάνειας και να ισορροπήσεις πάνω της. Τελικά αυτό που κανείς κερδίζει με το να βρίσκεται και στις δύο πλευρές, είναι η δυνατότητα να λοιδωρεί τη ζωή και να επιτρέπει στον εαυτό του να έρχεται κοντά στους άλλους ανθρώπους αγνοόντας κάθε είδους κοινωνικούς κανόνες που στόχο έχουν τις περισσότερες φορές να εξαλλείψουν την επικοινωνία προς όφελος μιας άκαρπης επιπεδοποίησης. Δεν έχω πραγματικά καμία πρόθεση να πάρει κανένας στα σοβαρά αυτά που γράφω, έχω όμως την απαίτηση από τον εαυτό μου να κάνω αυτό που μου αρέσει, μη θίγοντας βασικά δικαιώματα των άλλων ανθρώπων. Κι εδώ κάνω αυτό που μου αρέσει. Έχω χώρο να γράψω ότι θέλω και να μη λογαριάζω σε ποιά πλευρά είμαι. Το που θέλει ο καθένας να είναι είναι δικό του μέλημα και παράλληλα κρίνεται από εκείνους που θα ασχοληθούν μαζί του, αν ασχοληθούν κιόλας. Αφορμή για να τα γράψω αυτά είναι μια ανάμνηση από τα πρώτα μετεφηβικά μου χρόνια όταν είχα πεί για κάποιον "δεν είσαι σοβαρός" και φυσικά το μετάνιωσα. Χαίρετε.