Πολιτική και Πολιτισμός

Η πολιτική και ο πολιτισμός στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία τείνουν να γίνουν έννοιες αντίθετες. Αφορμή για τις σκέψεις μου αυτές αποτελούν οι εικόνες από τα δελτία ειδήσεων που κατά καιρούς παρακολουθώ. Συνήθως, ο δημοσιογράφος που εκφωνεί το δελτίο, καλεί δύο στελέχη ένα από το ΠΑΣΟΚ και ένα από τη ΝΔ. Οι δύο λοιπόν αυτοί κατά τα άλλα συμπαθέστατοι άνθρωποι ξεκινούν με αβρότητα τη συζήτηση. Όσο περνάει η ώρα όμως αρχίζουν και ξεστομίζουν όλο και πιο βαριές κουβέντες ο ένας προς τον άλλο και τελικά μιλούν και οι δύο ταυτόχρονα και ο δημοσιογράφος εν είδη θηριοδαμαστή "προσπαθεί" να επιβάλλει την τάξη. Ακόμα και στελέχη που θεωρητικά προέρχονται από την τέχνη και τον πολιτισμό και ίσως μερικοί από αυτούς να εκπροσωπούσαν επάξια τις δύο αυτές αξίες, στην αρένα του δελτίου ειδήσεων γίνονται αγνώριστοι. Δε μπορούν να συζητήσουν, δε μπορούν να εκφέρουν ποιοτικό λόγο και ανταγωνίζονται μέχρι τελικής πτώσεως το συνομιλητή τους στο ποιός θα φωνάξει περισσότερο. Η δίχως επιχειρήματα "συζήτηση", οι φωνασκίες και η έλλειψη στοιχειώδους σεβασμού στο συνομιλητή είναι σχεδόν πάντα χαρακτηριστικά της παρουσίας των στελεχών που προσκαλούνται για να μιλήσουν για κάποιο θέμα της επικαιρότητας. Είναι φανερό ότι η έλλειψη ψυχραιμίας και η άγνοια σε βάθος του θέματος που επιχειρείται να σχολιαστεί, επιφέρουν έναν εκνευρισμό που σε συνδυασμό με την ειρωνική διάθεση που έχει ο συντονιστής δημοσιογράφος δημιουργούν τέτοια απαξίωση των στελεχών των κομμάτων, που ενίοτε προσομοιάζουν με κοκκόρια σε κοκκορομαχία που τα βάζουν να μονομαχήσουν μέχρι θανάτου. Αυτή την εντύπωση τουλάχιστον δημιουργούν σε μένα. Τι σχέση έχει η παραπάνω περιγραφή με το πολιτιστικό επίπεδο που λένε ότι έχουν οι πολιτικοί δεν το γνωρίζω. Αυτό όμως που μπορώ να πω με βεβαιότητα είναι ότι εκείνοι δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Και για να μην τους βάλουμε όλους σε ένα σακούλι, υπάρχουν πολιτικοί που σπάνια καλούνται, οι οποίοι διδάσκουν και ήθος και πολιτισμό αλλά και ρητορική τέχνη. Πόσοι είναι αυτοί; ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ. Ποίοι είναι αυτοί; Εύκολο να τους βρεί κανείς. Εκείνοι που δεν επενδύουν στην τηλεοπτική τους εικόνα και δεν έχουν καμία πρόθεση να εμφανίσουν στοιχεία της προσωπικότητας τους προς άγραν ψήφων και αναγνωρισιμότητας. Ελπίζω και εύχομαι για τον εαυτό μου να μην καταντήσω έτσι ποτέ.